Qarabağ erməniləri Bakıya: "Siz hansı haqlara maliksiniz ki, bizi inteqrasiya etmək istəyirsiniz?"

Gürcüstanda baş verənlər barədə yazacaqlarım mənim subyektiv fikirimdir. Mən bu cür düşünürəm deyə yazıram. Son görüntü “xalq qalib gəldi” fikrini deməyə əsas verir. Doğrudan da Gürcüstan hökumətinin Parlamentdə qəbul etdirmək istədiyi “Xarici agentlər” haqqında qanunu geri çəkməklə həm də Tiflis küçələrinə çıxan insanların qarşısında geri çəkildi. Və bununla da insindentin sona çatdığını düşünmək olar. Amma mən Gürcüstandakı hadisələrin başa çatdığını düşünmürəm.

Qənirə Paşayevanı müdafiə edən kifayət qədər mətbuat nümayəndəsi var. Olmasa belə sıravi vətəndaşların, kömək etdiyi minlərlə insanın dəstəyi ona kifayət edir. Yəni millət vəkili Qənirə Paşayevanın mənim müdafiəmə ehtiyacı yoxdur. Sozün düzü Qənirə xanımın siyasi fəaliyyəti də məni az maraqlandırır. Məni maraqlandıran Qənirə xanımın bu ölkənin kritik dönəmlərində tutduğu vətəndaş mövqeyidir.

Hacı Şahinlə cəmi bir dəfə görüşmüşük. Söhbətimiz dindən, elmə qədər getdi. Və mən onu Hacı kimi yox, Həsənli kimi tanıdım.

Xoy İranın Qərbi Azərbaycan ostanı sayılan ərazi vahidinin mərkəzi şəhəridir. Bu ostanda azərbaycanlılar çoxluq təşkil edir. Neçə gündür burda baş verən zəlzələdən minlərlə azərbaycanlı soyuqdan, şaxtadan, qardan əziyyət çəkir.

Dostumuz Elçin Mirzəbəyli “İran səfirliyinin dostları” adlı vatsap qrupu haqqında məlumat verib. Bu qrupda 60-dan çox media resursunun təmsil olunduğu bildirilir. Bu barədə mənim də məlumatım varıydı.

Rəqəmlərlə vaxtınızı almaq istəmirəm. Əslində rəqəmlərin elə də əhəmiyyəti qalmayıb. Söhbət yüz minlərlə, milyonlarla qaçqından gedirsə bu statistikadan çox, insanlıq faciəsi hesab edilir. Ermənistandan qaçqın düşən azərbaycanlılar öz yurd-yuvalarını sonuncu dəfə 1988-89-cü ildə gördülər. Qərbi Azərbaycanın sonuncu yurd yeri Nüvədi camaatı 1991-cü ilə qədər dözə bildi. Köməksiz camaatın, el-obanın silahlanmış erməni daşnaklarının və rus əsgərlərinin qarşısında duruş gətirəcəyini düşünmək sadəlövhlük olardı. Ona görə ermənilərin rus, fars və Qərbin dəstəyi ilə Ermənistanı azərbaycanlılardan boşaltma əməliyyatını 1988-89-cu ildə bitmiş hesab etmək olar. Artıq Qərbi Azərbaycanda bir nəfər də olsun türk mənşəli insan yaşamır. 

Əslində bu yazını açıq müraciət kimi təqdim etmək istəyirdim. Amma fikirləşdim həm də köşə formasına salım. Ki, fikirlərimi daha səmimi ifadə edim, oxucular da yararlansın.

Qarabağ davası tək ərazi və həm də tək erməni ilə savaş məsələsi deyil. Təəssüf ki, biz buna lokal münaqişə müstəvisindən baxırıq. Əslində bu daha böyük bir komplonun, planın tərkib hissəsidir.

Ənənəvi media jurnalistikasında önəmli olan, etik prinsiplərin qorunmasında mühafizəkarlığa daha ciddi əməl edilməsidir. Ümumiyyətlə jurnalistikada etik normalar həmişə müzakirə obyektində olubdur. Çünki jurnalistikada etika və peşəkarlıq bəzən bir araya sığmaz dərəcədə bir-birinə müxalif ola bilirlər. Ona görə jurnalistikada etik dəyərlərin peşəkarlıqdan öndə, bir yerdə və yaxud sonda addımlaması həmişə müzakirə və mübahisə predmetinə çevrilib.

Elə bilirsiniz ki, Solovyov üzr istəyib?