Bütün dünyada şəhər və əyalət qarşıdurması var. Azərbaycanda da var və həmişə mövcud olub. Bunun başlıca 2 səbəbi var. Birinci səbəb sırf texnoloji səbəblərdi.

Ən çətin məqamda, müharibədə məğlub olmuş, Qarabağı itirmiş vəziyyətdə seçkiyə getdi və qalib gəldi. Paşinyan Xocalı qatili Köçəryan və Sərkisyana qarşı savaşmırdı, Ermənistan siyasi, hərbi, kəşfiyyat və iqtisadiyyatına nəzarət edən Rusiyaya qarşı mübarizə aparırdı. Apardı və uddu. 1993-cü ildə Elçibəy yeni parlament seçkilərinə getmədi. Paşinyan isə bütün riskləri göz önünə aldı, xalqa söykəndi və bütün MDB məkanına təsir edəcək bir qələbə qazandı.

Ərdoğanın Şuşa səfəri və bəyanatları bölgədə yeni situasiya yaradır. Bu, yalnız diplomatiyaya aid deyil, eyni zamanda daxili siyasətə təsirini göstərəcək. Azərbaycan iqtidarının əli daha da gücləndi.

Paşinyanın və oğlunun təklifi seçki piarıdır, populizmdir, mənasızdır. Nikol gözəl anlayır ki, bu, baş verə bilməz, odur ki, Aykanuş xalanın səsini qazanamq istəyir. Reallaşacağına inansaydı, belə təklif verməzdi. Qərb ekspertləri də bu qədər primitiv fəndə böyük önəm verməyəcəklər. Lakin bir nüans var.

Bu ölkədə  yaşayan rusların bayrağı Azərbaycan bayrağıdır. Onlar da bu Vətən uğrunda savaşır.

Ermənistanda “Metsamor” Atom Elektirk Stansiyası mövcuddur. Rusların nəzarətindədir. Burada xatırlamaq lazımdır ki, hələ 1999-cu ilin sentyabrında, Ermənistan və Aİ arasında 2004-cü ildə “Metsamor” AES-in bağlanmasına dair bir müqavilə imzalanmışdı.

Erməni müxalifəti Paşinyanın Moskva səfərinə "icazəli etiraz" etməklə, baş nazirlərinin əlini gücləndirir.

Köçaryan, Manikyan və digərləri anlayırlar ki, növbədənkənar seçki olsa, Paşinyan (və yaxud ona yaxın qüvvələr) qalib gələcək.

"Ümumi Qafqaz evi", Cənubi Qafqaz ölkələrinin biriliyi ideyası çox müzakirə edilir.

Müəllimin müsahibələrinə baxıram. Olduqca hazırlıqlıdır. Dəqiq cavab verir.

İran Azərbaycanla sərhədində Ankaranın ( o cümlədən rəqib məzhəbin, eyni zamanda NATO-nun) təsirinin olmasını arzulamır.