Demək belə, Pentaqon haylarla birgə təlim keçirir və qərara gəlinir ki, amerikalı hərbçi təlimatçı olaraq uzun müddətə Ermənistanın Müdafiə Nazirliyində yerləşdirilsin, ardından Paşinyan Oksfordda sülh danışıqlarından imtina edir, aradan iki gün keçir, ordumuzun Kəlbəcərdəki mövqeləri atəşə tutulur və Fransanın hərbi təyyarəsi İrəvanda yerə enir. Bütün bunlar məhz aprelin 5-də Brüsseldə Antony Blinken, Ursula von der Leyen və Ermənistanın Baş naziri Nikol Paşinyan arasında keçirilən görüşün nəticəsi deyilmi?

Böyük Britaniya baş nazirinin Azərbaycan və Ermənistan liderlərinin ikitərəfli format çərçivəsində görüşlərinin təşkilinə Paşinyanın razılıq verməməsi onun heç də qərbdəkilərin təqdim etmyə çalışdıqları kimi sülh göyərçini olmadığını növbəti dəfə təsdiqləməklə yanaşı Azərbaycanın maraqları baxımından həm müsbət, həm də mənfi anlam daşıyan bəzi reallıqlardan da xəbər veirir.

Dünən türk dövlətləri parlamentlərinin rəhbərləri ilə görüşdə Prezident İlham Əliyev Azərbaycanla Ermənistan arasında aparılan danışıqların üzərindən sir pərdəsini demək olar ki, götürdü.

Bu il martın 12-dən üzü bəri SOCAR-ın Türkiyədəki ofislərinə qarşı təxribatçı hərəkətlər haradasa bir zamanlar qərb mediasında ölkəmiz əleyhinə aparılan kampaniyaları xatırladır. Söhbət o kampaniyalardan gedir ki, arxasında heç də qərbdəki bəlli çevrələr deyil, Azərbaycanın Avropanın enerji təhlükəsizliyində mühüm oyunçuya çevrilməsini istəməyənlər dururdu. Və burada hədəf kimi ölkəmiz göstərilsə də, əslində məqsəd Avropanı özlərindən tam asılı vəziyyətdə saxlamaq, ona enerji qaynaqlarını şaxələndirməyə imkan verməmək idi. Həmən kampaniyada yer alanların əksəriyyətinin Qazprom və ya Rusiyanın ayrı-ayrı oliqarxlarına necə bağlı olduqları haqda internetdə də xeyli materiallar var.

Paşinyan Ermənistandakı toplumu öz təbirincə desək, "dövlət xalqı"na çevirə biləcəkmi, açığı, mən buna elə də əmin deyiləm.

İkinci Qarabağ savaşı zamanı və sonra şifahi sövdələşmə nəticəsində Azərbaycanla şərti sərhədboyunca yerləşdirilən Rusiya hərbçilərinin dislokasiya yerlərini dəyişdirməsi və Zvartnots hava limanını tərk etmələri haqda Valdimir Putinlə Nikol Paşinyan arasındakı razılaşmanı ikincinin komandasındakılar "qələbə" kimi təqdim etməyə çalışırlar.

Millət vəkili Sahib Alıyevin Milli Məclisdə çıxışı.

Ermənistanın baş naziri Nikol Paşinyanın dünənki mətbuat konfransında bir neçə açıqlaması diqqətimi çəkdi ki, onlardan da biri budur:

Diqqət edirsinizsə, yenə mitinq havasına köklənən antimilli ünsürlər son günlər çalışırlar cəmiyyətə aşılasınlar ki, guya Azərbaycanla qardaş Türkiyə arasında ziddiyyətlər var və o, getdikcə dərinləşəcək. Ermənistanın maraqlarına xidmət edən, onun istəyinə tam uyğun gələn bu informasiya təxribatının arxasında da elə hayları revanşizmə, bizdəki antimilli ünsürləri isə Azərbaycanda ictimai-siyasi sabitliyi pozmağa həvəsləndirənlər dururlar. Söhbət o güclərdən gedir ki, son üç ildə Azərbaycanla Türkiyəni Rusiya və İranla toqquşdurmaq üçün dəridən-qabıqdan çıxırdılar, amma alınmadı. Və bunun ən gözəl təsdiqi cənab İlham Əliyevin Moskvaya iki gün öncəki səfəri idi ki, Milli Məclisdəki çıxışımda onun üzərində ayrıca dayandım. Burada onu da bildirim ki, fikrimcə, BAM-ın 50 illik yubiley tədbirlərindən birinin məhz cənab Prezidentin sözü gedən səfəri ilə əlaqələndirilməsi, çəkilməsində Ulu Öndərin böyük rolu olan o dəmir yolunun gələcəkdə Azərbaycana da xidmət edəcəyinin sərgilənməsi idi.

İranın dünənki əməliyyatı mahiyyətcə, SEPAH generalı Qasım Süleymaninin öldürülməsinə cavab olaraq 2020-ci ilin 8 yanvarında ABŞ-nin İraqdakı hərbi obyektinə endirdiyi hava zərbəsindən çox da fərqlənmədi. Hər iki halda bu əməliyyatın hədəfi zərbə endirilənlərdən çox, hələ mərmilər havadaykən Tehran küçələrində “qələbə”ni bayram edənlərdi.

Konqo Respublikasının Prezidenti Deni Sassu-Nqessonun Milli Məclisin sədri Sahibə Qafarova ilə görüşdə səsləndirdiyi bu sözlər onun Azərbaycana rəsmi səfərə dəvət edilməsində az rol oynamır. Konqo Prezidentinin bəzi dövlətlər deyəndə ilk növbədə Fransanı nəzərdə tutduğu isə kimsəyə sirr deyil.