Bağla
Axtarış sözünü daxil edin
İnsan tək qalmışdı və bu fürsəti dəyərləndirmək, ev-eşiyi səliqə-sahmana salmaq istədi;
öncə eşiyi - qapı-bacanı, sonra içərini - otaqları yığışdırdı, artıq şeyləri, çör-çöpü, zibilləri atdı, sildi-süpürdü…
Sonra… Sonra özünü də səliqə- sahmana salmaq, rahatlanmaq istədi; öncə yuyundu, təmiz əlbisə geyinib qoltuqlu kürsüdə oturdu-uzandı…
Amma heç cür rahatlana bilmədi, – içində qarmaşıq duyğular var idi…
Anladı ki, içdə - könül evində də bir səliqə-sahman yaratmağa ehtiyac var.
İç dünyasına xatirə qapısından daxil oldu;
“çörü-çöpü”, artıq şeyləri sildi-süpürdü, əsas olanları da səliqə-sahmanla düzmək istədi.
Amma iç-in özəllikləri var idi.
Bəzi olmuşlar/xatirələr elə dərin iz buraxmışdı ki, onları artıq ev əşyası kimi götürüb atmaq olmurdu...
Evdə hər şey sadəcə məkan fəzasında düzülürdüsə, burda zamana görə də düzmək-düzənləmək lazım gəlirdi…
Burda hərənin öz məkanı, öz hücrəsi yox idi, hər şey iş-içə idi və birini çıxarmaq istəyəndə sanki qurulu bir dünya adamın başına uçacaqdı.
“Nədən başlamalı” sualı başlamağa imkan vermirdi...
Visiontv.az
