Maraqlıdır ki, son bir neçə gün ərzində, yəni Robert Köçəryan Moskvadan qayıtdıqdan sonra, Ermənistandakı bütün ekslər hərəkətə gəliblər. Hətta uzun müddət sukuta qərq olanlar da həmçinin. Onların böyük əksəriyyətinin Ermənistanda hansısa gizli sorğunun keçirilməsindən və sorğunun nəticələrinə görə, Köçəryanın reytinqinin Paşinyandan yüksək olmasından danışmaları da diqqət çəkir.

Diqqət çəkən məqamlardan biri də erməni mediasında Robert Köçəryanın hakimiyyətdə olduğu dövrlə indiki dövr arasında sosial, iqtisadi və digər sahələr üzrə statistik rəqəmlərə istinad edilməklə müqayisə aparılmasıdır. Ermənistanda Robert Köçəryanın təbliğatına başlanılıb və Serj Sarqsyanın faktiki olaraq etirazçılara qoşulduğunu nümayiş etdirən son hərəkəti də çox güman ki, bununla bağlıdır.

Düymə eyni mərkəzdən basılıb. Rusiya mediası Robert Köçəryanın fəal siyasətə qayıdışını, yaxud qaytarılmasını Moskvanın təkcə Qarabağda deyil, Ermənistanda da aparıcı mövqeyə sahiblənmək istəyi ilə əlaqələndirir. Təbii ki, bu prosesdə ənənəvi olaraq, ermənilərin informasiya siyasətinə dəstək verən rus KİV-ləri ön sırada dayanırlar. Onların sayı isə, kifayət qədər çoxdur. “Böyük təcrübəyə malik siyasətçi”, “nəhəng lider” və bu kimi epitetlərlə Robertin miskin obrazını bəzəyən Rusiya mediasını izləyəndə adama elə gəlir ki, söhbət hansısa künc ölkəsindən – Ermənistandan yox, Roma imperiyasından və Yuli Sezardan gedir. Rusiya “propoqondist”lərinin bu sahədəki iyrənc, ikrah doğuran  “məharəti”, düşünürəm ki, hər kəsə bəllidir. Onlar milçəkdən fil, fildən isə milçək düzəltməyi sevirlər. Hətta özlərini bütün dünyada gülüş hədəfinə çevirsələr də...

İndisə Ermənistandakı real mənzərəyə diqqət yetirək: Şübhəsiz ki, Robert Köçəryanın nüfuzu təqdim edilidiyi qədər deyil, amma proses belə davam edərsə, çox güman ki, Xocalı canisinin ətrafında müəyyən ajiotaj yaratmaq mümkün olacaq. Bu isə növbədənkənar seçkilərin nəticələrinə təsir göstərəcək. Əgər seçkilər Paşinyanın komandasının nəzarəti altında keçirilərsə - çox güman ki, belə də olacaq – o zaman Robert Köçəryanın rəhbərlik etdiyi düşərgə, hökuməti formalaşdırmağa yetəcək qədər olmasa da, koalisiyaya girmək, yaxud parlament çoxluğunu nəzarətdə saxlamaq üçün deputat kürsüsü qazana bilər. 

Digər tərəfdən, hər iki tərəfin peyk partiyalarının, yaxud bloklarının xudmətindən istifadə edəcəkləri də gözləniləndir. 

İndiki halda bizi düşündürən əsas sual, Ermənistanda keçirilməsi ehtimal olunan seçkilərdə kimin qalib gələcəyindən daha çox, Rusiyanın Ermənistandakı planlarıdır. Moskvanın davranışları sübuta yetirir ki, o, Azərbaycanın ərazi bütövlüyünə təhdid yaratmağı hədəfləməsə də belə, Ermənistan üzərində nəzarəti tam şəkildə əlində saxlamaqla, revanşçı qüvvələri “sığallamaqla” bölgədəki mövqeyini və təsir imkanlarını genişləndirmək, sülhməramlıların “ömrünü” uzatmaq istəyir, bunun üçün isə müxtəlif alternativlər hazırlayır. Rusiyanın hədəfi Ermənistan siyasətində, yalnız onun nəzarətində olan alternativlərin mövcudluğudur ki, gələcəkdə hər hansı fors-major hallarla qarşılaşmasın. 

Subyektiv qənaətimə görə, Rusiyanın Köçəryan və Sarkisyanı aktivləşdirməkdə yaxın hədəfi, Nikol Paşinyan rejimini daim təzyiq altında saxlamaqdan, həmçinin Rusiyanın aparıcı, üstün mövqeyi olmadan 10 noyabr 2020-ci il bəyannaməsinin yerinə yetirilməyəcəyi qənaətini gücləndirməkdən, regionda həyata keçiriləcək layihələrdə dominant rol almaq üçün sabit təsir rıçaqları formalaşdırmadan ibarətdir. Uzaq hədəflərə isə, qıcıqlandırıcı müzakirələrə yol açmamaq üçün toxunmaq istəmirəm. Zatən, Rusiyanın bölgədəki geosiyasi hədəfləri siyasətdən anlayışı olan hər kəsə bəllidir.